Vakantiestress

Doc is boos, zowel zij als ik hebben beiden last van haar vakantiestress. Met een hand in haar zij en met wijzende vinger in mijn richting heeft zij luid en duidelijk haar onvrede overgebracht over mijn inzet m.b.t. de voorbereidingen voor de vakantie. Jij bent weer eens met je column bezig terwijl ik alles in mijn eentje moet doen!

Het is een jaarlijks terugkerend ritueel. Vooral vanaf de laatste week voor ons vertrek viert de vakantiestress in ons huishouden hoogtij, want oh, redden wij het allemaal wel!? Ik zelf maak mij uiteraard nergens druk om, want ik heb het druk en we hebben immers nog tijd zat. Ik ben mij er van bewust dat mijn ogenschijnlijke onverschilligheid typisch “mannen gedrag” is welke menig partner tot waanzin drijft en zo ook bij Doc als olie op het vuur voor haar irritatie werkt.

Dit jaar gaan wij voor het eerst met de kinderen kamperen. Al sinds februari slipt het huis langzaam dicht met allerlei “leuke” spulletjes voor de vakantie. Een zwembadje hier, een luchtbedje daar en een opvouwbare kledingkast kan natuurlijk ook niet ontbreken.

Mijn voorstel om ons eigen dagelijkse bestek mee naar de camping te nemen word met oogrollen begroet. Het moet natuurlijk nieuw en fel gekleurd campingbestek zijn met van die leuke bijpassende bakjes.

Eerlijk gezegd kijk een beetje tegen de vakantie op. Het hele jaar heb je hard gewerkt, en als het dan eindelijk vakantie is wil je ontspannen. De ervaring leert echter dat de stress dan pas begint. Geïrriteerd op elkaar wordt de auto ingepakt en natuurlijk zijn er meer spullen dan we ruimte hebben. Ben je eindelijk onderweg en de straat nog niet uit, beginnen de kinderen al te jengelen of we er al zijn. Net als je bezig bent met het opzetten van de tent begint het te regenen. Deze activiteit wordt sowieso bemoeilijkt omdat onze twee zonen mee “helpen” en continu de tentstokken en haringen verplaatsten. Staat eindelijk alles, wil je net een eerste slok van je welverdiende biertje nemen, zie je in je ooghoeken hoe je jongste zoon een vreemde tent wil binnenlopen om een chagrijnige chiwawa te knuffelen.

Ik zal het nooit tegen haar zeggen, maar ergens heeft Doc natuurlijk wel gelijk. Als ik even zou nadenken in mogelijkheden, dan zouden we best een oplossing voor onze vakantiestress kunnen vinden.

We zouden bijvoorbeeld een paar dagen vrij kunnen nemen. In die periode spreken we dan onze wensen naar elkaar toe uit zodat er geen teleurstellingen ontstaan. We maken vervolgens een goede planning waarbinnen ruimte is voor ieders behoefte.

Vanuit de rust die dan ontstaat kunnen we veel beter met onverwachte gebeurtenissen omgaan en zelfs de jengelende en ruziemakende kinderen op de achterbank met veel meer geduld tegemoet treden.

Tevens zouden wij ons niet meer moeten focussen op wat er allemaal mis kan gaan, maar ons realiseren dat je nu eenmaal niet alles kunt plannen. Soms gaan de dingen gewoonweg anders dan je had bedacht. Als het ons lukt om dat te accepteren en we ons richten op de zaken die wel goed gaan en problemen kunnen zien als uitdagingen, dan kan het niet anders dat de vakantiestress ons niet meer zal raken.

Als ik het zo teruglees zijn het voor ons best goede tips. Ik zou ze met Doc moeten bepreken zodat ook wij relaxed op vakantie kunnen.

Maar niet nu, nu is ze boos.

Ik schijf er wel een leuk stukje over.

Ontspan goed en met vriendelijke groet,

Richard Koster