Mobiele Ergenis

'Hey, gezelligerd!', roep ik Doc toe. Het is weer zover. Zitten we net aan tafel te genieten van een door mijzelf met liefde vervaardigde maaltijd, als haar mobieltje weer eens bliept, trilt en oplicht. Weg is haar aandacht. Voor mij althans, want ze heeft wel aandacht voor weer een leuke app van haar zus. Geen oog meer voor het eten of oren voor mijn verhalen.

Mijn opmerking trekt de aandacht van Doc, want we hebben de afspraak dat we tijdens het eten niet met onze mobieltjes bezig zijn. Een afspraak waar zeker 50% van onze relatie zich aan houdt. Doc tikt snel wat op haar mobieltje en legt hem opzij. Ik wil verder met mijn verhaal als haar telefoontje weer bliept.

Dat wordt straks nog wat met die jongens, verzucht ik. Zie het al helemaal voor me. Met z'n vieren aan de eettafel. Jij en de jongens verstopt achter jullie mobieltjes terwijl ik filosofische gedachten met jullie wil delen. Ik zie dat Doc haar best doet om niet te rollen met haar ogen, maar ik zet door.

Massaal zitten we de hele dag naar een scherm te staren. We kijken haast alleen nog maar op om een ander scherm te zoeken. Wisselend tussen mobiel, tablet of tv. We zijn voortdurend afgeleid van het huidige moment. Ondertussen word het eten niet meer echt geproefd, worden gesprekken niet meer echt gevoerd, wordt er geen echt contact meer gemaakt.

Laten we nou elke dag een moment te kiezen waarbij alle mobiels in een la gaan en de tv en tablet even worden uitgeschakeld. Dat iedereen weer contact met elkaar maakt en vraagt: hoe gaat het eigenlijk met jou? Dat er ongestoord antwoord kan worden geven. Voor veel mensen zal dit even wennen zijn. Zij zullen onrust voelen maar als die onrust gezakt is kan er ruimte ontstaan voor jezelf en anderen.

Oe! Bedenk ik mij ineens. Dit is een goed onderwerp voor mijn column. Als vanzelf gaat mijn hand op zoek naar mijn mobiel. Daar zit een mooie app op waar ik mijn notities en ideeën in opsla.....

Hey gezelligerd!

Heb het goed en met vriendelijke groet,

Richard Koster