Columns

Je uitdaging voor aankomende periode is: jezelf vertellen dat je een super leuk persoon bent. Je gaat dagelijks hardop tegen jezelf zeggen: ik ben leuk, ik ben oké. En dit zeg je zo vaak je maar kan.

Jij!?, Doc kan nog net haar lach inhouden als ik haar vertel dat ik zojuist een workshop “Time Management” heb gegeven.

Ik ben nou eenmaal zo, verzucht mijn 17 jarige cliënt Bas als hij mij zijn cijferlijst toeschuift. Ik krijg het gewoon niet voor elkaar. De frustratie is in zijn ogen leesbaar. Bas is sinds kort bij mij in behandeling om zijn “studieontwijkend gedrag” aan te pakken. Bas vind het lastig om gemotiveerd te blijven en

Hoe kan het, vroeg laatst één van mijn cliënten, hoe kan het dat telkens als ik probeer om te stoppen met roken mij dat steeds niet lukt. Ik zei tegen hem “dat is het nou juist” als je zegt dat je iets “probeert” heb je niet echt een beslissing genomen. Door te stellen dat je het probeert,

Regelmatig ontvang ik mails van mensen die mijn columns hebben gelezen. Afgelopen week van Chantal. Omdat veel mensen met hetzelfde probleem rondlopen, geef ik met haar toestemming hieronder antwoord op haar vraag.

Kalm aan en rap een beetje! Deze uitspraak van Herman Finkers is tekenend voor hoeveel mensen het leven ervaren. Aan de ene kant volledig deel willen nemen aan alles wat het leven te bieden heeft en aan de andere kant een sterke behoefte aan rust hebben. Een van mijn cliënten beschrijft dit gegeven zeer treffend: "...vol het gaspedaal in trappen terwijl je de handrem aantrekt."

En? Verzucht Miriam, de hoofdredacteur van HollandsStijl, terwijl ze zich op de bank van de praktijk laat ploffen. Hoever ben je met de column? Heb je alweer wat leuks meegemaakt en opgetikt.

'Hey, gezelligerd!', roep ik Doc toe. Het is weer zover. Zitten we net aan tafel te genieten van een door mijzelf met liefde vervaardigde maaltijd, als haar mobieltje weer eens bliept, trilt en oplicht. Weg is haar aandacht. Voor mij althans, want ze heeft wel aandacht voor weer een leuke app van haar zus. Geen oog meer voor het eten of oren voor mijn verhalen.

Je doet ook veel teveel! Zei van de week mijn goede vriendin en fysiotherapeut met een afkeurende blik toen ik over de pijn in mijn nek en schouders klaagde. Typische spanningsklachten. Het is waar, ik wil altijd alles doen en kunnen en het liefst allemaal te gelijk

Doc is boos, zowel zij als ik hebben beiden last van haar vakantiestress. Met een hand in haar zij en met wijzende vinger in mijn richting heeft zij luid en duidelijk haar onvrede overgebracht over mijn inzet m.b.t. de voorbereidingen voor de vakantie.

En? Gaan jullie nog op vakantie? Vraagt mijn collega Karin. Euh ja, Doc heeft besloten dat we dit jaar “leuk” gaan kamperen. Ik zie er een beetje tegenop omdat mijn jongste zoon nogal in zijn eigen wereld leeft en ik dan waarschijnlijk de hele vakantie “waar is de jongste gebleven” mag spelen.